Wilhelm Engerth, urodzony 26 maja 1814 roku w Pleß, to postać o niezwykłym wkładzie w rozwój architektury i inżynierii w Austrii. Zmarł 4 września 1884 roku w Baden, pozostawiając po sobie trwały ślad w historii transportu kolejowego.
Jako architekt i inżynier, szczególnie wpisał się w dzieje inżynierii kolejowej, będąc budowniczym parowozu wieloczłonowego, znanego jako parowóz Engertha. Maszyna ta została stworzona z myślą o wykorzystaniu na pierwszej w Europie linii normalnotorowej kolei górskiej – linii Semmering. To właśnie ona otworzyła nowe możliwości transportowe w górzystych regionach, łącząc różne społeczności i ułatwiając podróże.
Warto również zwrócić uwagę na jego innowacyjne rozwiązania inżynieryjne, takie jak szczególne bariery pływające, określane mianem Schwimmtor. Te niesamowite konstrukcje zostały zaprojektowane z intencją zapobiegania przedostawaniu się lodu z Dunaju do kanału w Wiedniu, co z kolei miało na celu ochronę przed groźnymi powodziami. Jego prace w tej dziedzinie znacząco przyczyniły się do bezpieczeństwa i ochrony przed klęskami żywiołowymi.
Życiorys
Wilhelm Engerth przyszedł na świat 26 maja 1814 roku w Pleß, w rodzinie znanego malarza Josefa Engertha (1775–1828), który pełnił rolę kustosza hrabiego von Anhalt-Köthen. W jego rodzinie malarskie talenty dziedziczył również brat, Eduard von Engerth (1818–1897), znany z portretów historycznych.
W celu rozwijania swojej wiedzy i umiejętności, Engerth podjął studia w zakresie budownictwa oraz architektury na politechnice wiedeńskiej. Po ukończeniu nauki, związał się zawodowo z uczelnią, gdzie jako asystent w katedrze mechaniki zdobywał doświadczenie. W roku 1844 objął prestiżową funkcję profesora w FH Johanneum w Grazu.
Od 1850 roku działał jako członek rady technicznej Dyrekcji Generalnej ds. Komunikacji. W szczególności zajął się budową lokomotywy wieloczłonowej, zaprojektowanej dla potrzeb nowo powstałej linii kolejowej Semmering, pierwszej normalnotorowej kolei górskiej w Europie. Budowa tej linii wymagała stworzenia lokomotywy, która byłaby w stanie pokonywać strome nachylenia oraz ostre zakręty. W owym czasie, cztery firmy próbowały sprostać temu wyzwaniu, jednak żaden z projektów nie spełnił stawianych wymogów.
Promień łuku na górskim torze kolejowym był relatywnie mały, co powodowało, że parowozy, by spełniać wymagania mocy na trasie górskiej, musiały być zarówno ciężkie, jak i długie. Aż do momentu, gdy Engerth, bazując na wcześniejszych projektach, zaprojektował elastyczny parowóz, który był w stanie radzić sobie z ciasnymi łukami, równocześnie gwarantując stabilność przy większych prędkościach.
Efektem jego prac był parowóz Engertha, który spotkał się z dużym zainteresowaniem – wkrótce rozpoczęto produkcję 26 lokomotyw. System zaprojektowany przez Engertha sprawdził się doskonale na wymagającej linii górskiej, a jego rozwiązania szybko zaczęto stosować na kolei w Austrii, jak również w takich krajach jak Belgia, Francja oraz Szwajcaria.
W latach 1853–1855 Engerth był szefem działu mechaniki w austriackim ministerstwie handlu. W roku 1860, po wzięciu urlopu z ministerstwa, objął kierownictwo w dziale maszynowym Cesarsko-Królewskich Kolei Państwowych, gdzie wspiął się na stanowisko zastępcy dyrektora generalnego.
Engerth był także jednym z najaktywniejszych zwolenników uregulowania koryta Dunaju. W roku 1867 uczestniczył w pracach komisji ds. uregulowania Dunaju, gdzie wspierał budowę solidnych mostów oraz systemu żeglugi. Jego inicjatywy miały na celu ochronę wiedeńskiego kanału przed wiosennym lodem oraz powodziami. W ramach tych działań opracował koncepcję specjalnych barier pływających, znanych jako Schwimmtor, które zostały zainstalowane w Nussdorf w celu ochrony Wiednia przed powodzią.
W 1873 roku objął pozycję wyższego urzędnika, radcy Hofrat. Dodatkowo wspierał budowę tunelu kolejowego pod górą Arlberg, co ułatwiło transport przez przełęcz Arlberg w warunkach zimowych. Engerth reprezentował również monarchię austriacką na międzynarodowych wystawach, w tym kierował budową hal wystawienniczych na wystawę w Wiedniu w 1873 roku.
Od 1874 roku był członkiem wyższej izby Rady Państwa w Austrii – Izby Panów (niem. Herrenhaus). Rok później w uznaniu jego osiągnięć, przyznano mu tytuł Freiherr. Engerth pełnił również rolę przewodniczącego Austriackiego Zrzeszenia Inżynierów i Architektów.
Wilhelm Engerth zmarł 4 września 1884 roku w Baden.
Publikacje
W zbiorze prac przedstawionych w Neue Deutsche Biographie, znajduje się szereg istotnych publikacji należących do Wilhelma Engertha.
- Die Lokomotive der Staatseisenbahn über dem Semmering, 1854,
- Das Schwimmtor zur Absperrung des Wiener Donaukanals, 1884,
- wiele publikacji dotyczących konstrukcji lokomotywy górskiej o osi kolejowych w Zeitschrift des Österreichischen Ingenieur- und Architekten-Vereins oraz innych fachowych czasopismach.
Przypisy
- Lance Day, Ian McNeil: Biographical Dictionary of the History of Technology. Routledge, 2002, s. 418. ISBN 978-1-134-65020-0. [dostęp 17.01.2015 r.]
- UNESCO: Semmering Railway. [dostęp 13.01.2015 r.]
- a b c Parowozy.info: Mechanizm ruchu. [dostęp 17.01.2015 r.]
- a b c d e f g h i j k l m Fritz Steiner: Engerth, Wilhelm von, Freiherr von. W: Neue Deutsche Biographie – wydanie on-line. T. 4. 1959, s. 530. [dostęp 17.01.2015 r.]
- a b c d e f g h i Engerth, Wilhelm Frh. von (1814-1884), Bautechniker und Maschinenbautechniker. W: ÖBL 1815-1950 – wydanie on-line. T. 1. Österreichisches Biographisches Lexikon und biographische Dokumentation, 1953, s. 252. [dostęp 17.01.2015 r.]
- Eduard Leisching: Engerth, Eduard. W: Allgemeine Deutsche Biographie – wydanie on-line. T. 48. 1904, s. 786-788. [dostęp 17.01.2015 r.]
- Amtlicher Teil. „Wiener Zeitung”, s. 1, 27.12.1854 r.
Pozostali ludzie w kategorii "Inżynieria i technologie":
Ludwik Wilhelm Pusch | Julius Carl RaschdorffOceń: Wilhelm Engerth